ساختار Verse-Chorus

ساختار در ترانه سرایی مربوط به بخش هایی است که آهنگ شما از آن ساخته شده است ، نحوه تکرار و متناسب بودن آن بخش ها با توجه به نوعی برنامه جامع بنیادی میباشد.

اگرچه ساختارهای زیادی وجود دارد که می توان از آنها برای یک آهنگ بهره جست، اما برخی از آنها محبوب تر از سایرین هستند. این مقاله در مورد یکی از متداول ترین ساختار Verse-Chorus می باشد.

ما می خواهیم قسمتهای مختلفی را که در تشکیل ساختار Verse-Chorus انجام می شود، بررسی نماییم که عبارتند از: آنها چه هستند، چگونه در کنار هم قرار می گیرند ، و در مجموع هدف از نوشتن یک ساختار Verse-Chorus چیست.

اگر شما خواننده پر و پا قرص مقالات سایت ایران طنین می باشید، می دانید که من واقعاً قصد ندارم ترفندها و نکاتی را به سرعت به شما ارائه دهم که ممکن است در کوتاه مدت احساس خوبی به شما بدهد اما واقعاً به شما کمک نمی کند، درک نمایید که چگونه در طولانی مدت یک ترانه سرای بهتر باشید.

اما اگر به طور منظم مقالاتم را مطالعه می نمایید، دریافته اید که تعداد انگشت شماری از آنها شما را مستقیم به سوی هدف سوق می دهد.

در ضمن، طبیعی است اگر به خاطر مشغله کاری و روشن گذاشتن اتوی مو، یا با خواندن یادداشت “زندگی کوتاه است” در فیس بوک که کمی هم آن را جدی گرفته اید، وقت کم بیاورید.

بنابراین می توانید از ویدئو های کوتاه در زمینه ساختار Verse-Chorus که در قسمت مربوطه موجود است استفاده نمایید یا فقط کافی است خلاصه یک صفحه ای این مقاله را از اینجا دانلود کنید.

در غیر این صورت ، اگر هنوز هم تمایل دارید این مقاله را مطالعه کنید و در راهنمای جامع  ساختار Verse-Chorus، غوطه ور شوید، پس بیایید با هم شروع کنیم.

خلاصه ای از مبحث ساختار Verse-Chorus

خیلی زودتر از آنچه تصور می کنید، در مورد قطعاتی که یک ساختار Verse-Chorus را تشکیل می دهند صحبت خواهیم کرد و به روش های مختلفی که می توانید همه آنها را در کنار هم قرار دهید ، خواهیم پرداخت.

در ابتدا، بیایید با یک ایده بزرگ شروع کنیم به طور مثال نقش ساده ای که هر ساختار Verse-Chorus به یک یا چند روش ایفا می کند.

حال باید به این مسائل بپردازیم: چرا پیش غذا از غذای اصلی کمتر هیجان انکیز است. چرا باید مراسم Advent[1] را به جا بیاوریم. چرا باید پیشگویی کنیم.

ساختارهای Verse-Chorus نقش خود را پیشاپیش تعیین می کنند. Chorus مهمترین بخش آهنگ شما

می باشد، قسمتی که حلقه اصلی آهنگ را بنا می نهید و سپس عنوان پیام آهنگتان را به آن می آویزید. بخش های دیگر مربوط به پیش بینی ساختمان یا ایجاد تقابل برای Chorus آهنگ می باشد.

حال به این نظریه می پردازیم، به دلیل اینکه به ما کمک می نماید تا بتوانیم در مورد هرآنچه که درباره این مقاله قابل بحث است توضیح دهیم.

مدل پایه قالب بندی Verse ها و Chorus ها

همانظور که می دانید مهمترین بخش ها در ساختار Verse-Chorus قاعدتا عبارت است ازVerse  و.Chorus  آنها تقریبا همیشه به صورت جفتی نشان داده می شوند، چیزی که من آنها را یک سیکل (چرخه) می نامم.

در واقع ساده ترین ساختار verse-chorus می تواند متشکل از دو چرخهvers-chorus  باشد. اما سه چرخه نیز رایج بوده و حتی چهار یا پنج چرخه ای هم یافت می شود.

شکل زیر ساختار سه چرخه ای را نشان می دهد.

همانطور که قبلا گفته شد، Chorus مهمترین بخش آهنگ است. در یک ساختار ساده Verse-Chorus که Verse یک معرف برای Chorus می باشد عبارت است از: بخشی که دنیای موسیقی آهنگ را تنظیم می کند، صحنه را برای متن ترانه می چیند و آغازی است برای ایجاد فضایی مهیج در بخش دوم (chorus) که ممکن است شامل بافتی به مراتب با سازبندی کامل تر، هارمونی جسورانه و یا متن ترانه ای که به دنبال جایگاه جدیدی است، باشد.

این بدان معناست که Chorus معمولاً قوی تر از Verse است: ساختار سازبندی های آن معمولاً تکمیل تر می باشد (یا با سازهای بیشتر یا همان تعداد ساز با نت های بیشتر)، محدوده آواز معمولاً بیشتر از Verse بوده و متن ترانه احتمالاً تکراری تر است.در حقیقت گاهی اوقات Chorus فقط یک عبارت حلقه آهنگ است که بارها و بارها تکرار می شود. به طور مثال عبارت “Dude Looks Like a Lady” در آهنگ Aerosmith .

درباره “تکرار” باید گفت: احتمالاً شما به این مهم رسیده اید که در ۹۹٪ مواقع،  Chorus های یک آهنگ هر بار که باز می گردند همانند (یا کم و بیش همانند) می باشند، اما Verse ها دارای آهنگ یکسان (یا کم و بیش یکسان) بوده و فقط در متن ترانه متفاوت می باشند.

اگر آهنگ شما نقش از پیش تعیین شده اش را در هر دفعه دقیقا یکسان ایفا نماید، خیلی سریع خسته کننده می شود. بنابراین می بایست هر Verse در مورد چیز متفاوتی صحبت کند و این روشی می باشد که آهنگ شما فراتر از داستان خود بگوید که باعث می شود ساختار Verse-Chorus دلچسب به نظر برسد.

Verse ها و Chorus ها به صورت جفت رشد می کنند.

به طور معمول Verse های یک آهنگ به اندازه Chorus ها هستند. تعداد 8 الی 16 میزان برای هر کدام متداول می باشد. اگرچه ترکیبات دیگری هم وجود دارند و گاهی اوقات همVerse  ها و Chorus ها می توانند دقیقا به یک اندازه نباشند.

درحالی که Chorus ها معمولا به یک اندازه اند، یک ترفند رایج، ایجاد دومین Verse (و سومین Verse ، در صورت وجود) به اندازه نصف طول Verse اول به منظور حفظ حرکت رو به جلو آهنگ می باشد.

اگرچه  Verseها و Chorus ها تقریبا همیشه به صورت جفت ظاهر می شوند، اما گاهی اوقات چرخه آخر Verse-Chorus با دوبار تکرار Chorus در آنجا، بسط داده می شود، مانند شکل زیر:

بعضی مواقع Chorus اضافه، فقط یک تکرار معمولی است، چنانچه شما در حال نوشتن یک پاپ کلاسیک دهه 90 باشید، ممکن است با یک تغییر کلید مواجه شوید، و اگر در حال نوشتن یک تصنیف قدرتمند دهه 80 باشید ممکن است از تکرار و محو (Fade) استفاده نمایید، جایی که Chorus کم کم ناپدید می شود، مجددا باز می گردد.

به عنوان نمونه ای شفاف از این ساختار، می توانید دو چرخه ساده از Verse و Chorus آهنگ از Dolly Parton  را بررسی کنید. در این نمونه Chorus دو برابر طول Verse می باشد و Chorus دوبار در قسمت پایانی تکرار شده است. ( در حالی که محو می شود ).

برای نمونه ای که دومین Verse نصف طول Verse اول می باشد می توان آهنگ Before It’s Over[1]  از

Pasek and Paul را مورد بررسی قرار داد. تقلیل دومین Verse به نصف، باعث می شود آهنگ کمی شتاب بیشتر داشته باشد و همه چیز را به جلو سوق دهد.

 

ماجراجویی بیشتر و پل گذاری

فراتر از هسته اصلی Verse و Chorus های متناوب، یافتن بخش سومی است که متمایز از دو بخش دیگر، از نظر فرم و محتوا بوده که بعد از چرخه دوم Verse و Chorus پدیدار می شود، که به نام های the Release و Middle Eight و The Bridge ( مورد علاقه من به خاطر سادگی ) می باشد شناخته می شود. با قرار دادن سومین بخش، رایج ترین الگو برای شکل Verse-Chorus به صورت زیر می باشد.

به نظر می رسد وقتی که چرخه Verse-Chorus قابل پیش بینی است (یک چرخه، یک طرفه است، دو چرخه، به یک الگو تبدیل می شوند، سه چرخه، یک روال می شود)، با قراردادن Bridge، آهنگ از قابل پیش بینی بودن خارج می شود. (موازی با نحوه عملکرد فرم AABA.)

همچنین توجه کنید که چگونه در این نوع متداول یک Bridge وجود دارد اما هیچ Chorus سومی وجود ندارد. به هرحال بعید نیست زمانی که از Bridge خارج شوید به سومین Chorus (اغلب کوتاه) قبل از Chorus نهایی برسید :

Bridge معمولا یک خروج کامل از قالبی است که تاکنون شنیده شده است. Bridge ها معمولاً دارای جنس ملودیک و هارمونیک کاملاً متفاوت بوده که بافت آن نیز غالباً جدید است.

(توقف باس یا درامز روشی رایج برای ایجاد انتظار بازگشت آنها به Chorus نهایی است.)

به طرز شاعرانه آنها معمولاً یک گذار هستند: روایت آینده یا برگشت به عقب در زمان ، ارائه یک دیدگاه فلسفی تر یا اضافه کردن چیز دیگری کاملاً تازه به آهنگ.

Bridge عملکردی مشابه Verse را انجام می دهد، اگرچه مانند سومین کودک سرکش است که متکبرانه با Verse به همان اندازه Chorus متفاوت است.

اما بر خلاف Verse، که نقشش بیش از پیش تعیین شده است، Bridge بیشتر انحرافی است یعنی وقفه ای ساده از Chorus و هر آنچه تاکنون شنیده اید.

از این رو نام جایگزین مهیج آن، the Release می باشد. به همین دلیل، برخی از آهنگ ها دارای Bridge و سومین Verse هستند – فرصتی برای جدا شدن و سپس بازگشت به Chorus. مانند ضرب المثل معروف هم خدا را می خواهد و هم خرما را.

الگوی ساده تر بدون سومین Verse در بازار موسیقی پاپ بسیار رایج بوده که روشی مستقیم و بدون هیاهو برای ساختن یک آهنگ است. “Kissed A Girl” Katy Perry یک نمونه کلاسیک است.

آهنگ Waiting for Tonight Jennifer Lopez ، شامل نیمی از دومین Verse (با تغییر جزئی متن ترانه) به Chorus نهایی است.

یکی دیگر از تغییرات رایج ، بیشتر زمانی دیده می شود که Bridge وجود داشته باشد نه وقتی که نباشد، قرار دادن  (Chorus) قبل از اولین Verse است.

یک نمونه مثال Forget You Cee Lo Green است. توجه کنید که چگونه تکرار اضافی کمک می کند تا قبل از اولین چرخه صحیح، Chorus در ذهن ما بنشیند.

بالا بردن ضربان – اضافه کردن Pre-Chorus

همانطور که قبلاً عنوان شد، در آهنگ های Verse-Chorus میزان های معدودی قبل از Chorus برای ساخت و ایجاد حالت قابل پیش بینی بسیار رایج است.

معمولاً این کار با افزودن بافت و استفاده از هارمونی هایی غیر معمول تر یا ناپایدارتر انجام می شود. غالباً متن ترانه نیز برای اینکه نشان دهد که متفاوت تر است مسیر جدیدی را آغاز می کند.

بعضی اوقات این ساخت و ساز به خودی خود بخشی از مقدمات یعنی Pre-Chorus می شود. (نامهای جایگزین عبارتند از Transitional Bridge یا Climb.)

چه وقتی که یک Verse دارای ساختاری در نیمه دوم خود باشد و چه به خودی خود به Pre-Chorus منتهی شود، در واقع بر یکدیگر ارجحیت ندارند.

نکته مهم این نظریه است که گاهی یک Verse می تواند در شدت صوت پایدارتر باشد ، اما بخشی که اختصاص به ایجاد انتظار به سمت Chorus دارد، هم از آن پیروی کند.

Pre-Chorus ها تمایل به 4 یا 8 طول میزان ( و کوتاه تر از Verse ) داشته و آنهایی که قصد دارند وضعیت خود را به عنوان یک بخش مستقل اثبات کنند.

معمولاً این کار را از طریق تغییر قابل توجهی در متن ترانه ( الفاظی که احساس  تغییر گام ، پیش درآمد یا هرآنچه که در کل به تنهایی معنایی ندارد، ایجاد می کند ) و برجسته تر نمودن ترکیب سازها نشان می دهند.

اگر چه Pre-Chorus چرخه را به سمت سه قسمتی شدن پیش می برد، اما قاعده منتهی به Chorus مرکزی به همان شکل باقی می ماند. به الگوی زیرتوجه فرمایید:

Pre-Chorus  همچنین ممکن است بعد از Bridge ظاهر شود تا Chorus نهایی را بسازد:

برای یک آهنگ واقعی با یک Pre-Chorus واضح ( بدون bridge) می توانید آهنگ Wonderwall از Oasis را بررسی کنید. توجه داشته باشید که چگونه موضوع و بافت ترانه تغییر می کند و متن ‘All the roads…’ یک درجه بالاتر می رود.

بخش های اضافی برای Intro ها ، Outro ها و Instrumental ها

ساختارهای فوق ستون فقرات اکثریت قریب به اتفاق آهنگهای Verse-Chorus را تشکیل می دهند. اما مانند همه ستون فقرات خوب ، دنده هایی وجود دارند که از یک طرف به یکدیگر می چسبند و عملکرد اصلی آنها را تقویت می کنند. بخش های اضافی معمولا شامل Intro ها ، Outro ها و Instrumental ها می باشند.

شما احتمالاً تمرکزتان را روی این مطلب نخواهید گذاشت که درست قبل از اولین Verse، این Intro ها می باشند که شروع کننده آهنگ اند.

آنها غالباً از Verse یا Chorus نشات گرفته شده اند – یک ترفند معمول استفاده از همان جنس سازها است بدون اینکه آواز در اوج باشد.

قاعده کلی این است که اولین Verse درست با شروع متن آغاز می شود. اما این بدان معنا نیست که هیچ جای مناسبی برای ریفینگ کلامی[1] یا قطعات متن ترانه اصلی قبل از آهنگ وجود ندارد. همچنین بین خوانندگان مد شده که نام خود را در Intro عنوان می کنند.

بدین ترتیب حتی بچه ها هم می دانند چه کسی در حال خواندن track می باشد. از طرفی Outro (یا Ending) بخش آخر می باشد که در بیشتر مواقع به عنوان ادامه دهنده آخرین Chorus محسوب نمی شود البته همان جنس سازها با برخی ریفینگ کلامی را داراست.

به طور مثال غالبا نام هنرمندان ذکر می گردد که همانطور که اشاره شد گاهی تکرار و محو Chorus رخ می دهد. بعضاً یک یا دو میزان خاص که اغلب از Chorus نشات می گیرد، آهنگ را با قاطعیت تمام می کند.

Instrumentalها در آهنگ های Dance یا هرجا که بندها دارای نوازنده هایی هستند که می خواهد خودی نشان بدهند، متداولند.

آنها معمولاً به جای Bridge، معادل یا هم راستای آن استفاده می شوند (یک Instrumental نوعی Bridge بدون کلمات است). از طرف دیگر، این عمل برای انحراف از ایجاد چرخه Verse-Chorus در نقطه جادویی میانی است.

اگر بخش اصلی Instrumental مرکزی با تکنوازی باشد ، گاهی اوقات این تکنوازی ادامه می یابد یا به Chorus نهایی باز می گردد.

Instrumental های کوتاه که برچسب ها (تکرار کلام یک ایده کوتاه) یا چرخه ها (چرخه instrumental برای نفس تازه کردن قبل از بخش بعدی) نامیده می شوند، می توانند پس از Chorus ها ظاهر شده تا به اندازه چهار میزان یا بیشتر  قبل از شروع مجدد چرخه، اجازه تنفس به افراد بدهند.

• Riff: یک عبارت تکراری کوتاه در موسیقی pop و موسیقی Jazz ، که معمولاً به عنوان مقدمه یا تکرار آهنگ مورد استفاده قرار می گیرد.

نمی خواهم نمونه ای ارائه دهم زیرا افزودن این بخش های اضافی، تغییرات بسیاری ایجاد می کند. شما همچنین برخی از آهنگ های مورد علاقه خود را انتخاب و نحوه استفاده از این اصول برای آنها را بررسی کنید.

خلاصه ای از آنچه گفته شد در نمودار ذیل آورده شده است

کدام ساختار باید انتخاب شود؟

نحوه استفاده از همه امکانات به نیازهای شما و آهنگتان بستگی دارد. شاید این پاسخ نامتعارف باشد.

اما این تغییرات بیشمار الگوی Verse-Chorus است که فرم را بسیار انعطاف پذیر می کند و اجرای آن یک عمل خلاقانه است نه یک تمرین نقاشی با اعداد.

هیچ قانونی در مورد اینکه چه چیزی و تحت چه شرایطی رخ می دهد وجود ندارد. آهنگ ها با ابتدایی ترین نسخه این ساختار و نیز با اکثر زنگ ها و سوت های موجود می توانند مؤثر باشند. همچنین با بخش های اضافه یا حذف شده که مطابق مدل فوق نیستند ،نیز قابلیت اجرایی دارند.

نکته مهم درک اصولی است که چرا این بخش ها به روشی که به طور معمول انجام می شوند به کار می روند و آنچه که هر بخش را به کلیت یک ترانه اضافه می کند.

هنگام نوشتن آهنگ متوجه می شوید که آنها ساختار خاص خود را کم و بیش نمایان می کنند. به علاوه، در حقیقت عمل انتخاب چیزی که به نظر می رسد برای شما کاربردی باشد یا اینکه آن را ادامه دهید تا زمانی که احساس کنید ساختار آهنگ شما مبتنی بر احساس است.

آهنگهایی نوشته شده که سازها به آن اضافه و سپس حذف شده اند و یا نوشتن چندین نسخه از مقدمه پیش از اینکه به یکی بسنده شود ، یا حتی در جایی Pre-Chorus نوشته خاتمه یافته، اما سپس تبدیل به Bridge گردیده است .

همچنین شما بدون اینکه در موردش فکر و یا احساس کنید درک خواهید کرد که کجای تجربه احساسی یک آهنگ کم و بیش نیاز به تنفس دارد.( از این اصطلاح به راحتی استفاده نمی کنم)

مترجم : نیما صانع دوست

منبع : The Song Foundry 2