پروسه میکس یک ارکستر معمولاً نیازمند دقت در حفظ صدای واقعی سازها است. این امر به ویژه در مورد موسیقی کلاسیک صادق است، جایی که صدای سازها برای حفظ احساساتی که نوازندگان سعی دارند به شنوندگان منتقل کنند “بسیار مهم” است. در این مواقع باید مسیر سیگنال را تا حد امکان تمیز نگه داریم.

با این حال، مواردی وجود دارد که در آنها به چیز بیشتری نیاز داریم. اگر به موسیقی متن فیلم فکر کنیم، ذهن ما فوراً به سراغ موسیقی فیلم  “super-hyped-larger-than-life” که یکی از فیلم‌های پرفروش هالیوود است می‌رود. اگر ما آنقدر خوش شانس نباشیم که در چنین زمینه ای کار کنیم (که به معنای کار در یک استودیوی ضبط صدا عالی با یک ارکستر واقعی و تجهیزات عالی است)، با این وجود ممکن است با چالشی روبرو شویم که آن صدای خاص را با استفاده از وی اس تی ها و بانک های نمونه به بهترین شکل بازتولید کنیم. در این مورد می‌توانیم سعی کنیم از پردازنده‌های هارمونیک Saturation برای به دست آوردن آن درخشش و وزنی عالی استفاده کنیم که یک اکولایزر ساده نمی‌تواند به آن برسد، زیرا نمی‌تواند شخصیت جدیدی را به صداهایی که با آن‌ها سر و کار داریم معرفی کند.

از یک طرف، یک تحریک کننده Exciters می تواند به ما کمک کند تا ترومپت را بدون ایجاد تند یا بدون تشدید صداهای مکانیکی، از میان یک ترکیب بهم ریخته جدا کنیم، یا می توانیم سیم های پر جنب و جوش بیشتری را با مقدار زیادی “کلوفون” بدست آوریم. از سوی دیگر، استفاده هوشمندانه از اشباع کننده ها می‌تواند وزن بیشتری را در محدوده پایین بدون ایجاد گل آلود کردن آن به ارمغان آورد.