آهنگسازان برقی !!!

متاسفانه امروزه آهنگسازی در جامعه ایران دارای جایگاه بسیار پایینی هست و بسیاری به پشتوانه فلان نرم‌افزار و اپلیکیشن و یک سری بیت های از پیش‌ ساخته‌ شده نام آهنگساز و تنظیم کننده بر روی خود نهاده‌اند و گمان می‌کنند با نصب نرم‌افزار کیوبیس یا اف‌ ال‌ استودیو یا سونار می‌توانند جا پای آهنگسازان بزرگ بگذارند . و بیشتر این افراد نه تنها توانایی‌های بنیادین در آهنگسازی و ارکستراسیون به معنای واقعی آن را ندارند بلکه توانایی خواندن یک پارتیتور ساده را هم ندارند .

آهنگسازی و تنظیم

آهنگسازی و تنظیم برای این گروه مانند بازی با پازل است و صداهای از پیش‌ آماده را کنار هم چیده و به گمان خود تنظیم کرده‌اند ولی اگر نرم‌افزار را از آنها بگیری چیزی از این توانایی بر جای نمی‌ماند . به گمان این گروه از آهنگسازان خود خوانده ، بهتر بودن کیفیت کار فلان آهنگساز خارجی به تکنولوژی و ابزار اوست و هیشه به دنبال یک ترفند یا دکمه مخفی در نرم‌افزارهای کاربردی‌شان می‌گردند که کیفیت کارشان را هم پای فلان آهنگساز بزرگ بکند . دستآورد این بی‌سوادی و بکاربری بیت‌ ها و اصوات از پیش‌ آماده شده ، موسیقی امروز ماست که بسیار تکراری و تهی از هرگونه نواوری است.

تکنولوژی در موسیقی

این گفته من بدین معنا نیست که بکارگیری تکنولوژی ، رایانه و صداهای الکترونیک پسندیده نیست بلکه بسیار هم سودمند است چیزی که من می‌خواهم بگویم این است که ابزار جایگزین هدف شده‌ است. این گرفتاری را در انیمیشن و عکاسی و دیگر هنرها نیز داریم چه بسیار کسانی که می‌خواستند انیماتور بشوند ولی بجای آن متخصص نرم‌افزار «۳دی‌مکس» شدند. اگر کسی انیماتور باشد با #آب‌مرکب هم می‌تواند انیمیشن بسازد و یک آهنگساز و تنظیم کننده واقعی هم به چیزی بجز «#مداد ، برگه و ساز و دانش و تجربه» نیاز ندارد .

بیشتر آهنگسازان کنونی نه یک هنرمند بلکه تکنسین فلان نرم‌افزار هستند .این گروه از آهنگسازان و تنظیم‌ کنندگان رو من آهنگساز برقی می‌نامم چون اگر برق بره دیگه توانایی آهنگسازی این دوستان هم می‌ پره!!!
نویسنده : پدرام باطنی